Nynke Schepers

ontwerp

Geinspireerd door een dans uitvoering van de  choreograaf Jiří Kylián

Geinspireerd door een dans uitvoering van de  choreograaf Jiří Kylián

Draagster van de Tempel

ontwerp, later uitgewerkt in brons

Ich bin der Welt abhanden gekommen,

van Gustav Mahler

Voorstudie van Sophie in chamotte

Dit is een voorstudie van Félice in chamotte

Dit portret is in opdracht gemaakt, maar Nynke had wel enige tijd nodig het gezicht te ‘vangen’. Na lang zoeken en veel tekenen vond ze de oplossing in de curve van het haar. “Op een dag zag ik plotseling haar bolle haar aan weerszijden van de hals en hoe ze dat achter haar oren stopte. Toen kreeg ik het idee.”

Dit beeld is ontstaan uit de gedenkpenning, die Nynke in opdracht voor een arts maakte. Op die penning beeldde ze de goden Aesklepios en Hygieia uit. De opdrachtgever was benieuwd hoe de achterzijde eruit zou kunnen zien. “Hij zette mij aan tot het maken van een beeld. Ik wilde een gaande beweging inbrengen. Dat leidde tot de hand op de rug.”

Nynke was jarig, maar voelde zich verre van stralend. “Het voelde alsof ik een masker droeg. Ik kon mezelf niet zijn. Drie stukjes vurenhout gaven me het idee een mummiedeksel te maken. Waarschijnlijk heb ik hout gebruikt, omdat ik het ook wilde beschilderen. Met heel veel plezier heb ik aan het lijfje zitten slijpen. Dit beeld, nu handgroot, zou ik graag nog eens levensgroot willen uitvoeren.”

Voor het beeld ‘Odilia’ heeft Nynke als materiaal chamotte gebruikt, een mengsel van klei en fijngestampte, gebakken kleikorreltjes. “Chamotte is makkelijker te verwerken en zakt niet in elkaar.” Die eigenschap was van belang, omdat het langgerekte beeld tegen een stellage van piepschuim ontstond. “Soms begin je aan iets, waarvan je niet weet waartoe het leidt.” De zoektocht naar een gipsgieter die de opdracht aandurfde, duurde lang. Vervolgens liet Nynke het in brons gieten bij Binder in Haarlem om een strakke vorm te krijgen.

Aantekening uit 1983: “Een vorm die goed zit, in relatie tot het geheel, veroorzaakt als je er naar kijkt een beweging van binnen als antwoord. Het leven is te herkennen door beweging. Daarom beantwoordt plastiek maken aan de diepste gevoelens in ons.”

Ontwerp voor stenen beeld

Voorstudie van een levensgroot beeld voor de Prix de Rôme.

Aantekening uit april 1987: “Ik kan er niets aan doen, maar ik wil steeds richten, hoofd en onderdelen. Op de een of andere manier wordt het steeds in de war gebracht door iets wat alles meer bij elkaar brengt.”

“Het ‘ding’ geeft zelf aan hoe het groeien wil. Alleen als het de verkeerde kant op groeit, verander ik het.”

Aantekening van Nynke uit 1979: “In mijn gelukkigste momenten van vorm ontdekken begrijp ik dat God zelf een beeldhouwer moet zijn geweest.”

Nynke luisterde naar het Weinachtsoratorium van J.S. Bach in de Pieterskerk te Leiden, toen vooraan de alt oprees voor de aria ‘Schlafe, mein Liebster’. Ze was voor Nynke voor driekwart zichtbaar.

“Ik heb alles van die beweging willen uitdrukken: het oprijzen, het ademhalen, het zingen. Met dit beeld heb ik gezocht naar het grote gebaar.”

“Haar Giacometti”, vinden Nynkes kinderen.
“Moet nog levensgroot”, vindt de beeldhouwer zelf.

Het beeld ontstond toen ze met haar tweede zoon een lange, hete autotocht terug uit Zwitserland maakte. Het eentonige, glooiende landschap begon na een paar uur te vervelen. Opeens viel Nynke op ‘wat’ er naast haar zat: een magere puber in zwembroek in een karakteristieke houding – ook een landschap. Dit is een uitgesproken beeld voor ‘cire perdu’ en werd gegoten bij Maarten Smit in Brummen.

Ariadne die door Theseus verlaten is op het Eiland Naxos. Ontwerp voor Prix de Rome.

gepolychromeerd

ontwerp voor een graf

extase in rouwende dans, afgietsel in gips van origineel in was